L’article partitif

Het Frans heeft zijn eigenaardigheden. Waar het ‘article défini’ niks meer of minder is dan het bepaald lidwoord in het Nederlands en het ‘article indéfini’ een weliswaar ietwat afwijkende versie is van het onbepaald lidwoord in het Nederlands, kennen we geen tegenhanger voor het ‘article partitif’. Toch zit er een Franse logica achter.

Ik drink ‘koffie’, niet ‘een koffie’, niet ‘de koffie’

Bij het gebruik van het ‘article partitif’ ga je niet een welbepaalde koffie drinken (le café) en ook niet een niet nader bepaalde of onbepaalde koffie (un café). Het ‘article partitif’ verwijst naar een deel. Je gaat een deel (une partie) van alle koffie van de wereld drinken als het ware… namelijk een kopje of bekertje, of een half kopje of een half bekertje, wie zal het zeggen. Het gaat om een onbenoemd deel.

“Je bois du café”,

met ‘du’ als samentrekking van ‘de le’. Over die samentrekking hebben we het nog eens in een andere blog. Nu gaat het erom  dat die ‘van de’ wijst op een hoeveelheidsbepaling, of zelfs concreter over een aanduiding van een ‘deel’.

Samengevat: du, de la, de l’

“Je bois du café.“

“Tu bois de la bière.“

“Elle boit de l’eau.“

Moeilijk is dat niet, dat article partitif, zal je zeggen. Nee, dat klopt. Al ben je er nog niet helemaal.

Wat na een hoeveelheidsbepaling?

Heel makkelijk: het ‘article partitif’ wordt dan ‘de’.

“Je mange du pain”

en 

“Je mange un morceau de pain.“

Het Frans zou het Frans niet zijn als er niet 1 uitzondering was:

“Je vous souhaite bien des choses.”

En toch ook weer logica met de negatie. Of…

“Je ne bois pas de café.“

Inderdaad, bij de ontkennende zin is het ‘article partitif’ gewoon ‘de’. En nu niet beginnen wanhopen: bij ‘être’ blijft het ‘article partitif’ ook in de negatie ongewijzigd:

“Ce n’est pas de la moutarde.“
”Ce n’est pas du beurre.”

Dat wisten we echter al, gesteld dat we de negatie onder de knie hebben. Ook die gaan we nog wel eens elders onder de loep nemen. Nu eerst oefenen op het ‘article partitif’…